cântam la două mâini o sonată de Beethoven
pe zidul din fața noastră
se deschidea o scară flexibilă
a unui tempo pierdut
armonia emoțională fluctua notele
pe portativul speriat de tot ce e imprevizibil
rupeți partiturile
striga un copil de o mie de ani
alergând pe scara înaripată de jos în sus
de sus în jos
într-un balans amețitor
înțeles doar de noi
adina v.
12.02.2020
Sonata era în do major? 🤔 🤣
RăspundețiȘtergereDo de sus, do de jos, balans :)
RăspundețiȘtergereDodiac :) Do do :)
Do, la mulți ani Internațional Book Giving Day! 🤣
RăspundețiȘtergereLa mulți ani, dooo 🙂
ȘtergereLa cât mai multe books frumoase 😊😀